به‌کارگیری هوش مصنوعی در حوزه پرداخت

هوش مصنوعی اگر به‌درستی به کار گرفته شود، این پتانسیل را دارد که حوزه پرداخت را دچار تغییری اساسی کند و به‌واسطه هزینه عملیاتی کمتر و خودکارسازی روندهای زمان‌بر در پروسه‌های مختلف، کارایی عملی و استراتژیک را افزایش دهد.

به گزارش گروه تحقیق و ترجمه عصر بانک؛درحالی‌که حجم جهانی پرداخت‌های آنلاین بین سال‌های 2015 تا 2020، سالانه حدود 11 درصد افزایش خواهد داشت (این رقم در بازارهای در حال ظهور آسیا تا 30/9 درصد هم می‌رسد)، مزایای مقابله با مشکلات این حوزه و کاهش روندهای دستی، توسعه به‌کارگیری هوش مصنوعی در بخش پرداخت را مهمتر از همیشه می‌کند.

 

به‌کارگیری هوش مصنوعی در بخش پرداخت باعث شده مفسران بسیاری بر این باور باشند که هوش مصنوعی، به‌ویژه یادگیری ماشینی (و اولین وابسته آن یعنی یادگیری عمیق) می‌تواند قواعد بازی حوزه پرداخت را تغییر دهد.

 

محرک‌های رشد

 

در اروپا، قوانین اصلاح‌شده خدمات پرداخت (PSD2) عامل اصلی به‌کارگیری هوش مصنوعی است زیرا بانکداری باز به شرکت‌های فین‌تک قانونمند امکان دسترسی به سیستم‌های بانکداری آنلاین را می‌دهد که در مقابل منجر به افزایش تعداد محصولات جدید و نوآورانه پرداخت می‌شود. در جنوب شرقی آسیا، به‌ویژه در چین، هند و فیلیپین، به‌واسطه افزایش سریع استفاده از تلفن‌های هوشمند و دسترسی به اینترنت، پرداخت‌های دیجیتال به‌سرعت رشد کرده است. هم‌چنین در آمریکا که به‌کارگیری پرداخت‌های موبایلی، فناوری NFC و دیگر فناوری‌های پرداخت در مقایسه با کشوری مانند انگلیس، سرعت رشد کمتری داشته، کل بودجه تجارت الکترونیک تا سال 2023 به حدود یک تریلیون دلار می‌رسد.

 

کشف پتانسیل هوش مصنوعی

 

تاکنون اغلب کاربردهای هوش مصنوعی در حوزه پرداخت محدود به موضوعات مشخصی مانند جذب مشتری ، احراز هویت، سیستم ضدپول‌شویی  و جلوگیری از کلاه‌برداری و تشخیص آن بوده است. اگر نگاهمان را وسیع‌تر کنیم، هوش مصنوعی می‌تواند نقش مهمی ایفا کند. هوش مصنوعی اگر به‌درستی به کار گرفته شود، این پتانسیل را دارد که حوزه پرداخت را دچار تغییری اساسی کند و به‌واسطه هزینه عملیاتی کمتر و خودکارسازی روندهای زمان‌بر در پروسه‌های مختلف مانند همگام‌سازی، اعتباربخشی و تائید هویت در پرداخت، کارایی عملی و استراتژیک را افزایش دهد. مزایای هوش مصنوعی در پرداخت همچنین شامل کاهش هزینه ورود به بازار، تصمیم‌گیری بهتر در مورد ریسک، کوتاه کردن روندهای تائید، افزایش امنیت و افزایش مشتری می‌شود.

 

درک مشکلات

اگرچه هوش مصنوعی پتانسیل بالایی دارد اما ایجاد جهانی دیجیتال و مبتنی بر هوش مصنوعی مشکلات و خطرات حقوقی و غیرحقوقی به همراه دارد که باید به‌خوبی فهمیده و حل شوند تا اطمینان حاصل شود که هوش مصنوعی به شکلی ایمن اجرا شده است. استفان هاوکینگ معتقد است: «ظهور هوش مصنوعی می‌تواند برای بشر اتفاقی بسیار خوب یا بسیار بد باشد.»

 

در چارچوب تأمین منابع، تجهیز، توسعه و به‌کارگیری هوش مصنوعی از طریق فروشندگان و دیگر اشخاص ثالث، مشکلات و خطراتی جدی برای کسب‌وکارها پیش می‌آید ازجمله:

 

• هماهنگ‌سازی روندهای تأمین و حاکمیت: روندهای تأمین و حاکمیت کنونی که عمدتاً برای تأمین منابع خدمات و محصولات سنتی‌تر حوزه فناوری اطلاعات تهیه شده‌اند، ممکن است در حوزه دیجیتال، بی‌قاعده تلقی شوند و یا به هماهنگی بیشتر منجر شوند.

 

• استفاده از قراردادهای مناسب: در این مسیر موافقت‌نامه عدم افشا و موافقت‌نامه‌های اثبات مفهوم اغلب در اوایل این روند لازم هستند و اینکه چرا روندهای انعقاد قرارداد باید به شکلی تنظیم شود که تضمین کند به موارد کلیدی مانند حفظ اسرار، مالکیت اموال فکری، استفاده از خروجی‌ها، تبادل داده‌ها، واگذاری ریسک و مسئولیت توجه می‌شود. قراردادها باید انعکاس معامله اصلی باشند: برای نمونه، در اجرا و پشتیبانی یک سیستم هوش مصنوعی یا همکاری یک فین تک با یک یا چند بانک، مسائل مختلفی در مورد روند توسعه پیش می‌آید.

• تعیین حدود و مسئولیت‌ها: قراردادهای توسعه اپلیکیشن‌ها و سیستم‌های هوش مصنوعی باید به‌روشنی مشخص کنند که مسئولیت چگونه ببین تأمین‌کنندگان، اپراتورها و کاربران مختلف هوش مصنوعی و سیستم‌های یادگیری ماشینی تقسیم می‌شود: برای نمونه محصول مالی یک فروشنده ممکن است بر مبنای ابزارهای ورودی داده یا الگوریتم‌هایی باشد که شخص دیگری آن را به‌طور کامل عرضه کرده است. اگر شخص دیگری به خطا برود، کدام طرف مسئول است و برای چه؟ خریدار تا چه حد و در چه سناریوهایی می‌تواند بر سیستم‌های تخصصی فروشنده تکیه کند؟

• به تغییر فکر کنید: گرچه بسیاری از فناوری‌های هوش مصنوعی که امروزه در بازار موجودند، جدید نیستند اما کاربری‌های کنونی (که بسیاری از آن‌ها به دسترسی به حجم عظیمی از داده‌ها وابسته‌اند) با سرعت و در مقیاسی بی‌سابقه به‌پیش می‌روند. به همین دلیل قانون‌گذاران تا حدی برای وضع محدودیت تلاش می‌کنند. این بدان معناست که ظرف چند سال آینده شاهد افزایش میزان قوانین می‌شویم که برخی از آنها بر هزینه و یا روش عرضه خدمات هوش مصنوعی تأثیر می‌گذارند. قراردادها در صورت امکان باید مشخص کنند که چگونه چنین تغییری در قوانین باید مدیریت و هزینه‌های اجرایی ناشی از آن تأمین شود.

• تعیین استاندارد سازگاری: با رشد این حوزه لاجرم، به‌موازات قوانین جدید، استانداردهای جهانی و ویژه (و دیگر کدهای رفتاری مانند اصول اخلاقی پیشنهادی کمیته هوش مصنوعی) عرضه می‌شود. قراردادها باید مشخص کنند که ابزارها و خدمات هوش مصنوعی در چه حدی با کدها و استانداردها منطبق باشند.

 

منبع: paymentscardsandmobile

 

ارسال یک پاسخ

آدرس ایمیل شما منتشر نخواهد شد.