از احراز هویت بیومتریک تا احراز هویت رفتاری

به گزارش گروه تحقیق و ترجمه عصر بانک، استفاده از داده‌های کلان، یک صنعت تریلیون دلاری است، اما برای پذیرندگان و بانک‌ها، کاری که با این داده‌ها انجام می‌دهند حائز اهمیت است.

استفاده‌ حداکثری از جریان داده‌های تولید شده توسط مشتریان در حین احراز هویت، نیازمند تعامل ماهرانه بین انسان و ماشین است. در میان موج افزایش تجارت الکترونیک و رشد چشمگیر تراکنش‌های آنلاین، داده‌های مختلفی در حال ظهور هستند که قبلاً قابل جمع‌آوری نبودند یا شاید الزاماً مفید به نظر نمی‌رسیدند.

در طول همه‌گیری کرونا، تعداد زیادی از مردم از مراجعه به فروشگاه‌ها اجتناب می‌کنند و پذیرندگان با مشتریانی تعامل دارند که تا به حال آنها را ندیده‌اند و بسیاری از این افراد اسناد هویتی و در بعضی از موارد عکس‌های سلفی را ارائه می‌دهند تا ثابت کنند همانی هستند که می گویند.

در این مسیر احراز هویت بیومتریک در حال رشد است. ولی فراتر از احراز هویت بیومتریک فیزیکی مانند اثر انگشت، اسکن چشم‌ها و ویژگی‌های صورت، ظهور دستگاه‌ها و  روش احراز هویت رفتاری در حال رشد هستند که به نحوه رفتاری که افراد در تعامل با دستگاه‌هایشان نشان می‌دهند، مربوط می‌شود.

در قلمروی دیجیتالی امروز، نحوه‌ نگه‌داشتن وسایل توسط افراد، سرعت تایپ کردن آنها، موقعیت مکانی دستگاه، تعداد تماس‌هایی که دارند و غیره، همگی می‌توانند به عنوان سیگنال‌هایی برای مشروعیت بخشیدن به هویت فرد و در نتیجه تراکنش‌های او باشند.

در حوزه‌های مختلف قوانین مختلفی حاکم است که مثلاً اینکه چه کسی می‌تواند یک سلفی را در روند تراکنش ذخیره کند. در اکثر موارد این شرکت‌ها باید رضایت کاربر را داشته باشند. ولی برخی از صنایع ممکن است به سطح حساسیت بالاتری نیاز داشته باشند که بانکداری در رأس آن است. در بانکداری مقررات سختگیرانه‌ای باید رعایت شود.

اما فراتر از تفاوت‌های ظریف جمع آوری داده‌ها و استفاده از آن‌ها، چالش‌های ترغیب مشتریان به اتخاذ رفتارهای جدید و پذیرش بیومتریک یا در معنای وسیع‌تر، روش‌های جدید تعامل با تکنولوژی قرار دارد.

در این مسیر اگر حساسیت بیش از حد داشته باشید، فرد آن را نمی‌پذیرد و اگر حساسیت به شدت کمی داشته باشید، مشتریان را از سهولت ورود به حسابها نگران می‌کنید. بنابراین یافتن تعادل مناسب همیشه مسئله بوده است.

کاربران جوان‌تر به طور معمول در استفاده از فناوری‌های جدید، راغب هستند و احتمالاً با عکس سلفی به عنوان بخشی از زندگی روزمره مواجه شده‌اند. ولی کاربران مسن‌تر در مواجهه با فناوری دلهره دارند. در این زمینه بیومتریک رفتاری ممکن است کمتر غافلگیر کننده باشد و به راحتی  توسط کاربران پذیرفته شود زیرا در واقع نیازی نیست کاربر کار خاصی برای احراز هویت انجام دهد، بلکه کارها برای آنها انجام شده است.

به عنوان مثال می‌توان گفت بسیاری از افراد ممکن است که از Alexa برای پاسخگویی به سؤالات و یا کنترل لوازم خانگی استفاده کنند. اما همین وسیله‌ کمکی می‌تواند منبع تغذیه اطلاعات به Amazon باشد تا پیشنهادات سایت خود را تنظیم و شخصی سازی کند، که این نوعی بینش عملی است.

ترجمه از : pymnts