احراز هویت با نَفَس، راه‌های رایج تقلب‌ را بی‌اثر می‌کند

احراز هویت بیومتریک (زیست‌سنجی) مانند اسکن اثر انگشت و عنبیه یکی از موضوعات مهم در فیلم‌های جاسوسی است و تلاش برای دورزدن این تمهیدات امنیتی، اغلب یکی دیگر از طرح‌های اصلی این فیلم‌ها است. اما این روزها، این فناوری محدود به جاسوس‌ها نیست؛ زیرا تأیید اثر انگشت و تشخیص چهره یکی از امکانات عادی بسیاری از گوشی‌های همراه است.

احراز هویت با نَفَس

پژوهشگران ژاپنی یک گزینه جدید به ابزار امنیتی بیومتریک افزوده‌اند؛ نَفَس افراد. آن‌ها یک حسگر بویایی طراحی کرده‌اند که قادر است افراد را با تجزیه‌وتحلیل ترکیبات نفسشان شناسایی کند.

این بینی مصنوعی که با یادگیری ماشینی (مطالعه‌ علمی الگوریتم‌ها و مدل‌های آماری مورد استفاده سیستم‌های کامپیوتری است که به‌جای استفاده از دستورالعمل‌های واضح، از الگوها و استنباط برای انجام وظایف سود می‌برند) همراه شده است، توانست ۲۰ نفر را با دقتِ بیش از ۹۷ درصد شناسایی کند.

در عصر اطلاعات و فناوری، احراز هویت بیومتریک، راهی ضروری برای حفاظت از دارایی‌های ارزشمند است. اکنون راه‌های گوناگونی برای این کار وجود دارد: از احراز هویت با اثر انگشت و هندسه کف دست، صدا و چهره که راه‌هایی عادی به‌ شمار می‌روند تا استفاده از گزینه‌های خاص‌تر مانند احراز هویت با هندسه رگ‌های دست.

پژوهشگران معتقدند که اساس هر یک از این روش‌ها منحصربه‌فرد بودن فیزیک افراد است؛ اما این روش‌ها عاری از خطا و اشتباه نیستند. امکان کپی‌کردن خصوصیات فیزیکی افراد وجود دارد؛ ضمن اینکه ممکن است خصوصیات افراد در صورت صدمه‌ دیدن، تغییر کند اما احراز هویت افراد با نفس آن‌ها، در واقع بررسی ترکیبات شیمیایی منحصر به خود آن‌ها است و راه جدیدی برای احراز هویت بیومتریک باز کرده است.