ماندن در بورس یا رفتن؟ مساله این است

آدرنالین در بورس تهران ته کشیده. با اینکه فروشنده زیادی در بازار به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌چشم نمی‌خورد اما خبری از خریدار هم نیست. سرمایه‌گذاران بازارسهام از اواخر ۱۴۰۰ گمان می‌کردند‌ که بخت با این بازار یار شده و روزهای روشنی در انتظار آنها خواهد بود. آغاز شمارش معکوس برای یک خیز و جهشی تمام عیار، اما گویا این تراژدی پایانی ندارد. سرابی تکراری که در دو سال‌اخیر بارها گلوی بورس‌بازان را فشرده و هر دو طرف خریدار و فروشنده را در کمای معاملاتی فرو برده تا شاید شرایط بهتری نصیب تماشاچیان این بازار شود. در هفته گذشته سهامداران شاهد افت و خیز بسیاری بودند، در حالی‌که چشم‌ها به سرانجام مذاکرات هسته‌ای کشور دوخته شده بود؛ همه بازارهای دارایی به تکاپو افتادند، در این میان سهامداران بازار سرمایه که بیشترین صدمه را در دوسال اخیر از جانب اخبار سیاسی و اقتصادی کشور و البته حباب بزرگ‌شده ۹۹ دیده‌اند، یک‌بار دیگر نسبت به حواشی اخبار برجامی واکنش نشان دادند.

ترس سهامداران از ورود به میدان خرید و فروش به درستی نشان می‌دهد سهامداران تا چه میزان تحت‌تاثیر این اخبار می‌توانند دست به‌عصا و محتاط حرکت کنند. در کانال‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها و گروه‌های بورسی، صدای سهامداران بلند‌تر از‌ ماه‌های قبل از آن به گوش می‌رسد. نوسان نرخ دلار موضوع مهمی است که سرمایه‌گذاران را برای ورود به بورس با وحشتی مضاعف مواجه کرده. گرچه این مساله هشدار تحلیلگران و کارشناسان اقتصادی را نیز به‌دنبال داشته است. شاید کمتر کسی پیدا شود که درمیان بورس‌بازان نسبت به وضعیت نرخ دلار آلرژی پیدا نکرده باشد.

اما این همه ماجرا نیست. در روزهای گذشته و به‌دنبال تشدید انتظارات تورمی برخی از مردم نسبت به تخصیص ناعادلانه سهام عدالت و تناقض‌گویی‌های متولیان امر در این‌خصوص گلایه کردند. این گروه معتقدند اگر سهام عدالت بر مبنای عدالت باشد باید برای همه مردم در نظر گرفته شود و تبعیضی در کار نباشد و این گلایه‌ها در حالی است که دولت نیز بارها بر کسری منابع تاکید کرده است.  همچنین طی روزهای گذشته یکی از متداول‌ترین پرسش‌های سهامداران بورسی حول محور واگرایی بورس نسبت به برخی محرک‌ها از جمله رشد نرخ تورم بود. اینکه بازار سرمایه همچنان حرکت مایوس‌کننده‌ای در پیش گرفته و در مقابل، بازارهای رقیب خیز جدی صعودی برداشتند، سهامداران را عصبانی کرده و این اتفاق ناخوشایند کار را به‌جایی رسانده که حتی آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دسته از سهامدارانی که با دید بلندمدت وارد بازار شده بودند، تصمیم گرفتند قید بورس و بورس‌بازی را بزنند و پرتفوی خود را از این همه استرس و تنش ناتمام خلاص کنند. پس از ماه‌ها رکود بی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌وقفه این بازار توانسته بود چند ماهی آرزوی رونق بورسی سهامداران را برآورده کند اما از آنجا که بازارسرمایه‌ برعکس بازارهای دیگر هم با دخالت سیاستگذاران اقتصادی و هم با محرک‌های اثرگذار منفی خارجی دست و پنجه نرم می‌کند، سهامداران بیشتری را نسبت به ماندن یا رفتن از این بازار مردد کرده است.