بودجه ۵۰۰ میلیون دلاری بوتان برای استخراج کریپتو در هیمالیا

اوجوال دیپ داهال، مدیرعامل بازوی سرمایه‌گذاری “دروک هولدینگ اند اینوستمنت” گفت: استخراج رمزارز، کم‌ریسک‌ترین راه برای بوتان به منظور بهره بردن از فرصت‌های ارز دیجیتالی است و اکنون این کشور به بیت‌کوین متمرکز خواهد شد. برای ما مهم است که به دنبال دارایی‌هایی با حجم کم، ارزش بالا یا دارایی‌های دیجیتالی برای این هدف باشیم و سعی کنیم خودمان را در موقعیتی قرار دهیم که بتوانیم به مرور زمان در سطح جهانی برای ساخت اقتصادمان، رقابتی باشیم.

کشور پوشیده از جنگل بوتان که در میان چین و هند واقع شده است، حدود ۷۷۷ هزار نفر جمعیت دارد و مدتها در تلاش برای متنوع کردن اقتصادش بوده که به درآمدهای برقی آبی متکی است. دروک، سرمایه‌گذاری‌های دولت در حوزه‌های سنتی مانند سهام، اوراق قرضه، فناوری، انرژی و املاک و همچنین استخراج و سرمایه گذاری در رمزارز را مدیریت می‌کند.

استخراج کنندگان بیت‌کوین برای حل معادلات پیچیده ریاضی، از دستگاه‌های رایانشی انرژی‌بر استفاده می‌کنند و با دریافت توکن، جایزه می‌گیرند. این فرآیند، انتقادهایی را درباره پیامدهای زیست محیطی استفاده از سوخت‌های کثیف برای تولید برق مورد نیاز این دستگاه‌ها، به دنبال داشته است.

این استخراج کنندگان به دلیل سقوط قیمت دارایی‌های دیجیتال، افزایش هزینه‌های انرژی و افزایش رقابت در سال گذشته، در مضیقه قرار گرفتند. اما شرایط آنها در سال ۲۰۲۳ با بهبود بازار رمزارز، بهبود پیدا کرده است.

شرکت Bitdeer که مستقر در سنگاپور است و متعلق به جیهان وو، کارآفرین چینی است، یکی از بزرگترین استخراج کنندگان رمزارز از نظر نیروی رایانش است و یکی از بزرگترین مراکز استخراج رمزارز را در تگزاس دارد. این شرکت ماه گذشته پس از یک ادغام پرتاخیر، معاملات در نزدک را آغاز کرد. این شرکت انتظار دارد یک مرکز ۱۰۰ مگاواتی در بوتان دایر کند که کار ساخت آن در سه ماهه دوم امسال آغاز شده و در ژوییه تا سپتامبر کامل می‌شود.

بیت‌کوین در دوران رونق ارز دیجیتالی در زمان پاندمی کووید ۱۹ که در سال ۲۰۲۱ به اوج رسید، تا رکورد ۶۹ هزار دلار صعود کرد. سپس در سال ۲۰۲۲، به پایین ۱۶ هزار دلار سقوط کرد اما از آن زمان، بهبود پیدا کرده و به حدود ۲۸ هزار و ۵۰۰ دلار رسیده است.

بر اساس گزارش بلومبرگ، ورود بوتان به دنیای پرنوسان و گاهی جنجال آمیز رمزارز، با توجه به این که این کشور برای استفاده از شاخص “شادی ناخالص ملی” برای سنجش موفقیت اقتصادی شهرت دارد، قابل توجه محسوب می‌شود. این شاخص، عناصری مانند رفاه روانی و تنوع زیست محیطی را برای برآورد استاندارد زندگی، به حساب می‌آورد.