آزاردهنده‌ترین آدم‌های محل کارتان را چطور آرام کنید؟
عصر بانک؛ولی متاسفانه، همیشه وضعیت این گونه نیست. زیرا شما می‌توانید دوستان‌تان را خودتان انتخاب کنید ولی در مورد همکاران‌تان این توانایی وجود ندارد. و با وجود این‌که شاید برخی همکاران‌تان آن‌قدر خوب باشند که تبدیل به دوستان همیشگی‌تان شوند، افرادی هم هستند که آن‌قدر وحشتناک‌اند که دیوانه‌تان می‌کنند.
به من اعتماد کنید؛ مطمئن هستم شما هم حداقل یکی دو نفر از این آدم‌ها در محل کارتان دارید – به خاطر همین روش‌های بی‌عیب و نقصی برای رودررو شدن با 5 گونه‌ی رایجِ همکاران آزاردهنده پیدا کرده‌ام که آنها را در اختیارتان می‌گذارم.
1. کسانی که مدام حرف‌های‌تان را قطع می‌کنند
بسیار خوب، اگر هرازگاهی از روی هیجان حرف کسی را قطع بکنیم و شروع به حرف زدن کنیم، عیبی ندارد؛ ولی برخی‌ها دائما یک راست شیرجه می‌روند وسط کلام بقیه! و برای‌شان هم فرقی نمی‌کند، این کار را در جلسه، گپ‌های خودمانی و پشت تلفن مدام تکرار می‌کنند. نه تنها این کار باعث به هم ریختن اعصاب‌تان می‌شود، بلکه چنین همکارانی تاثیر منفی بر قابلیت‌های کاری‌تان می‌گذارند.
راه‌حل
دفعه‌ی بعدی که با چنین همکاری صحبت می‌کنید (چه به صورت گروهی و چه رودررو)، نخستین باری که میان کلام‌تان پرید، عکس‌العملی از خود نشان ندهید.
وقتی بار دیگر این کار را تکرار کرد، خیلی محکم ولی مودبانه بگویید: "لطفا اجازه دهید حرف‌هایم تمام شود – بعد از آن خوشحال می‌شوم نظرات‌تان را بشنوم". و بعد، حرف‌تان را ادامه دهید.
و اگر دقیقا بعد از گفتنِ جمله‌ی بالا، رو به بقیه‌ی افرادِ جمع کنید و به حرف‌های‌تان ادامه دهید، می‌تواند تاثیر بیش‌تری داشته باشد. سپس وقتی حرف‌های‌تان تمام شد، رو به آن شخص کنید و با اشاره به وی نشان دهید می‌تواند حرف‌اش را بزند.
2. افراد فضول
با وجود این‌که در هفته بیش از 40 ساعت کار در کنار همکاران‌تان باعث ایجاد حس صمیمیت می‌شود، ولی این حق را دارید جزییات محرمانه‌ی زندگی‌تان را – خب - محرمانه برای خودتان نگه دارید.
متاسفانه، افراد فضول نمی‌توانند این حد و مرز را رعایت کنند – و مدام سوال‌های نامربوطی در مورد زندگی عاطفی‌تان، وزن و وضعیت سلامتی‌تان، میزان دستمزد، تصمیم نهایی‌تان برای بچه‌دار شدن و هزار و یک موضوع دیگر می‌پرسند که اصلا علاقه‌ای به بحث کردن در موردشان ندارید.
راه‌حل
اگر دوست ندارید دل چنین افرادی را بشکنید، در مقابل این قبیل فضولی‌ها لبخند بزنید و این چنین پاسخ دهید: "اگر بخواهید این موضوع محرمانه را بدانید، دیگر نباید زنده بمانید." یا "این فقط مربوط به من و روان‌شناس‌ام می‌شود".
ولی شاید دفعاتِ بعد نیاز باشد کمی صریح‌تر باشید؛ مثلا می‌توانید از این جملات استفاده کنید: "حقیقتا دوست ندارم در این مورد چیزی به شما بگویم." یا "این یک مسئله‌ی کاملا شخصی است. ترجیح می‌دهم در مورد چیز دیگری با شما صحبت کنم…" و بعد از آن، موضوع بحث را عوض کنید.
3. دلقک کلاس
شوخ‌طبعی در محل کار چیز بسیار خوبی است – مگر این‌که در بهره‌وری‌تان اختلال ایجاد کند. دلقک‌های کلاس دائما مزه‌پراکنی می‌کنند و حتی جک‌های بدی می‌گویند و به نظر می‌رسد هیچ چیزی را جدی نمی‌گیرند و برای‌شان فرقی نمی‌کند شرایط چه‌قدر بحرانی یا دشوار باشد. شاید این رفتارشان در ابتدا سرگرم‌کننده به نظر برسد، ولی پس از مدتی هر چیزی ممکن است اتفاق بیفتد.
راه‌حل
برای سرد کردن حس شوخ‌طبعی بیش از حدشان، به سادگی می‌توانید دیگر جواب‌شان را ندهید. وقتی باز هم مزه‌پراکنی کردند، لبخند مختصری بزنید و مسیر صحبت را به سمت موضوعات جدی و تولیدی بکشانید.
یا وقتی از طریق رایانامه یا گفت‌وگوی برخط (چت) با وی صحبت می‌کنید و باز هم مشغول لودگی شد، به راحتی هیچ توجهی به حرف‌های نامربوط‌اش نکنید و فقط به حرف‌های مربوط به کار پاسخ دهید.
4. افرادی که احساس می‌کند مدیر هستند
این قبیل افراد با وجود این‌که از لحاظ سلسله مراتبی، با شما هم‌تراز هستند، ولی مانند مافوق‌تان با شما برخورد می‌کنند. همیشه با دستورات جدید، دخالت‌های بیجا و انتقادهای "سازنده"شان مواجه هستید. آنها با این کارشان نه تنها در سطوح شخصی دچار سرخوردگی‌تان می‌کنند، بلکه اختیارات‌تان را در گروه و حتی در مقابل افراد زیردست‌تان هم تحت تاثیر قرار می‌دهند.
راه‌حل
باید در فضایی کاملا آرام و به شیوه‌ای زیرکانه با وی صحبت کنید. و پیشنهاد می‌کنم این کار را دور از چشمان دیگر همکاران‌تان انجام دهید. مثلا کافی‌شاپِ نزدیک محل کارتان، به عنوان یک محل بی‌طرف و خنثی جای مناسبی است.
وقتی تنها شدید، باید حرف‌های‌تان را این‌گونه آغاز کنید: "کاملا واضح است چه‌قدر به شرکت احساس تعهد می‌کنیم و تمایل دارید با تلاش فوق‌العاده، آن را به موفقیت برسانید. و من این احساس‌تان را واقعا تحسین می‌کنم". اگر مکالمه‌تان را این‌گونه محترمانه شروع کنید، آن فرد پذیرای حرف‌های‌تان خواهد بود.
سپس، این‌گونه ادامه دهید: "با وجود این، احساس می‌کنم انتقادات سازنده‌تان روی بهره‌وری‌ام تاثیر منفی می‌گذارند و در اهدافی که رییس برای‌ام تعیین کرده است، مداخله می‌کنند"؛ و به همراه آن، یک نمونه‌ی خاص از رفتارهای اخیرش را مثال بزنید. حرف‌های‌تان را با این جمله به پایان برسانید: "با وجود این‌که برای نظرات‌تان ارزش قائل هستم، از شما ممنون می‌شوم اگر اظهارنظرات‌تان را فقط محدود به مسائلی کنید که مستقیما مربوط شما می‌شوند".
5. قلدر
تا الان فکر می‌کردید این قبیل افراد فقط برای دوره‌ی دبیرستان‌تان بودند. ولی متاسفانه، چنین افراد قلدری را می‌توانید تقریبا در هر محل کاری پیدا کنید: کسانی که اظهار نظرهای توهین‌آمیز می‌کنند، مرتبا از کارتان ایراد می‌گیرند، قضاوت‌تان را زیر سوال می‌برند و غیره.
راه‌حل
نحوه‌ی واکنش‌تان باید بستگی به میزان شدت رفتار قلدرانه‌ی آنها داشته باشد. اگر این رفتارها صرفا محدود به اظهارات آزارنده و رایانامه‌های تهاجمی ولی منفعلانه می‌شوند، می‌توانید نادیده‌شان بگیرید یا به آرامی این‌گونه پاسخ دهید: "اصلا این اظهارنظرتان را درک نمی‌کنم." یا "ترجیح می‌دهم در مورد این مسائل حضورا بحث کنیم زیرا به نظر می‌رسد ایده‌های‌مان مخالف هم هستند".
با وجود این، اگر این قلدری‌ها به آزارهای زبانی، تهدید، تحقیر یا ارعاب منجر شدند، باید آن را به عنوان شرایط اضطراری محسوب کنید و این مسئله را با مدیر‌تان (و یا در صورت لزوم، با مدیر منابع انسانی شرکت) در میان بگذارید.
فرقی ندارد کجا کار می‌کنید، حتما حداقل یک نفر وجود دارد که با کارهای‌اش عصبانی و دیوانه‌تان کند. بنابراین، نفس عمیقی بکشید، و پیش از این‌که در محل کارتان از پا درآیید، این توصیه‌ها را انجام دهید.
/صدای اقتصاد