حضور پات در جشن عزیزان کهریزکی

یک چیز مهم را نیز یادمان باشد و آن اینکه کهریزک فقط برای سالمندان نیست بلکه برای معلولینی نیز هست که دراینجا به توانمندی هایشان ایمان آورده اند و می توانند خلق کنند هنرهایی را که خیلی از ما نمی توانیم. کهریزک همه اش غم نیست. کهریزک نوعی امید دوباره است به خود. جایی برای ایستادن در برابر سختی ها، تنهایی ها و ورق بازی را به سود خود عوض کردن ها، جایی برای پرورش ایمان دوباره به خویشتن. جایی برای تبدیل اندوه ها به خنده ها، تنهایی ها به دورهم جمع شدن ها، حسرت ها به فرصت ها.

روز عید قربان، بهانه ای است برای یک سر زدن دوباره به کهریزک، سر زدن دوباره به مو سفیدانی که روزگار خواست تا اینجا گذر زندگی شان را ادامه دهند و معلولانی که توانمندی شان را دراین مکان به اثبات برسانند. عید قربان بهانه ای است برای  یک جشن. همراه با کهریزکی ها و مردمی که بهترین راه سپری یک روز تعطیل را حضور دراینجا تلقی می کنند.

و چشم ها منتظر برای طواف به دور خانه خدایی که نمادین آورده شده است، برای برآوردن آرزوهایی که شاید خیلی از مادر بزرگ ها و پدر بزرگ ها دراینجا دارند. زیارت دوباره خانه خدا شاید در مکه برآورده نشود اما … خب شاید کعبه همین جا باشد در قلب های آدم ها در این دور زدن های نمادین، دراین راز و نیاز عاشقانه با معبود … درهمین جا در کهریزک. شاید مهم این رهایی خالصانه و راز و نیاز دوستانه است. اما همه اش این نیست.

کهریزک عید قربان را شاد همراه با موسیقی و برنامه های مختلف نیز برگزار کرد.

درکنار همه این ها خوشحالیم که اینبارپات در میهمانی کهریزکی ها فقط یک میهمان نبود، پات با حضور در این جشن تلاش کرد تا نقش کوچکی ایفا کند در این شادی، دراین سر خوشی، دراین دیدن نیمه های پر کهریزک.