Soft POS ، یک فناوری انقلابی
به زبون خیلی ساده Soft POS یک سیستم پرداخت مبتنی بر نرم افزاره؛ که یک تلفن همراه هوشمند معمولی رو تبدیل به یک پایانه پرداخت غیر تماسی می‌کنه.
به عبارت دیگه مشتری‌ها و مصرف کنند‌ها به راحتی هرچه بیشتر از طریق کیف پول دیجیتال و یا با نگه داشتن کارت بانکی (مجهز به تراشه‌های NFC) در نزدیکی تلفن همراه هوشمند یا تبلتِ هر پذیرنده، می‌تونن پرداخت‌های خودشون رو به صورت امن انجام بدن.
در واقع Soft POS به کسب‌وکارها و پذیرندگان این اجازه رو می‌ده تا برخلاف پایانه‌های POS سنتی و بدون استفاده از سخت‌افزار یا دستگاه اضافی، پرداخت‌های کارت، کیف پول دیجیتال و حتی انواع گجت‌های پوشیدنی مثل ساعت هوشمند رو مستقیماً با استفاده از قابلیت NFC از طریق تلفن همراه یا تبلت خودشون بپذیرند.
به نظر من Soft POS در یک فناوری و نرم افزار خلاصه نمی‌شه و فراتر از این موضوعه. در حقیقت به نظر من Soft POS و موضوع پرداخت‌های موبایلی یک پارادایمه. پارادایمی که در کنار آمار تخمینی افزایش 80 درصدی استفاده از تلفن همراه هوشمند تا سال 2025 و همینطور رشد نرخ جهانی نفوذ اینترنت تا سال ۲۰۳۰ (جوری‌که تقریباً از هر ۴ نفر در دنیا، سه نفر کاربر اینترنت خواهند بود)؛ صنعت پرداخت رو چه در کشورهای توسعه یافته، چه در کشورهای در حال توسعه و چه در کشورهای کمتر توسعه یافته دچار تغییر و تحول می‌کنه.
این تغییر و تحول در کنار روندهای رو به رشد دیگه‌ای مثل پذیرش و استفاده از ارزهای دیجیتال (ارزهای رمزنگاری شده)، افزایش استفاده از اپلیکیشن‌های پرداخت و کیف پول دیجیتال، رشد فن‌آوری‌های پرداخت بدون تماس مثل NFC و QR (پرداخت بارکدی)، و همینطور پرداخت‌های بیومتریک از طریق احراز هویت کاربر به واسطه ویژگی‌های فیزیکی منحصربه‌فرد مثل اثر انگشت یا تشخیص چهره، آثار خرد و کلانی بر روی مشتریان، پذیرندگان، ارائه کنندگان خدمات پرداخت (PSP)، دولت‌ها، محیط زیست و … خواهد داشت.
محبوبیت پرداخت‌های دیجیتال و بدون حضور کارت از بعد از زمان همه‌گیری ویروس کرونا افزایش داشت، چون اکثر افراد به دنبال راه‌های جدید و بهداشتی‌تری برای پرداخت بودن. خوشبختانه بانک مرکزی در شهریور ۱۴۰۰ برای اولین بار از پروژه پرداخت موبایلی مبتنی بر استاندارد فنی یا همون طرح تراکنش‌های حضوری بدون کارت که به پرداخت غیرتماسی «کهربا» معروف هست رونمایی کرد؛ اما با وجود نکات مثبت، چنین پرداخت‌هایی هنوز تو کشور ما نتونستن که جایگاه خودشون رو پیدا کنن و فرهنگشون نهانیده نشده. البته دلایل متعددی اعم از نبود زیرساخت، تکنولوژی، ابزار، قوانین شفاف، پشتیبانی مناسب و… در عدم تحقق مطلوب این موضوع مهم دخیل بوده و هستن.
در مجموع همونطور که پیش‌تر عنوان شد، پرداخت‌های Soft POS مزایای بی شماری رو در سطح خرد و کلان به مشتری و پذیرنده و حتی PSPها و دولت ارائه می‌دن که جا داره در این‌جا به برخی از اون‌ها اشاره کنیم:
مزایای Soft POS برای پذیرندگان:
- عدم نیاز به سخت افزار و دستگاه اضافی
- راه‌اندازی ساده
- مقیاس پذیری بالا
- حمل و نقل راحت
- هزینه پایین
- امکان ادغام با سایر برنامه‌های تجاری مثل سامانه‌های حسابداری، مدیریت موجودی، باشگاه مشتریان و…
- پرداخت بدون تماس فیزیکی
مزایای Soft POS برای مشتریان:
-
- پرداخت سریع و امن
- عدم امکان کپی‌برداری از کارت
- ایجاد تجربه یکپارچه مشتری در مدیریت مالی شخصی
- پرداخت بدون تماس فیزیکی
- عدم نیاز به حمل کارت
مزایای Soft POS برای محیط زیست و دولت:
-
- کاهش حمل و نقل و ترافیک
- کاهش مصرف سوخت
- کاهش آلودگی هوا
- عدم چاپ رسید کاغذی و جلوگیری از قطع درختان
- کاهش بیماری، افزایش بهداشت و سلامت شهروندان
- کاهش مصرف برق
- کاهش تولید ضایعات به دلیل عدم وجود نیاز به قطعات یدکی POS
- کاهش تولید کارت‌های بانکی پلاستیکی و کمک به حفظ محیط زیست
- انطباق هرچه بیشتر شبکه پرداخت ایران با سایر شبکه‌های بین‌المللی پرداخت کشورهای دیگر
- جلوگیری از خروج ارز از کشور و حفظ منابع ملی
مزایای Soft POS برای PSPها:
-
-
- کاهش هزینه‌های سرمایه‌ای (CapEx): عدم نیاز به خرید دستگاه کارتخوان، تجهیزات دفاتر و نمایندگی و…
- کاهش هزینه‌های عملیاتی (OpEx): عدم نیاز به خرید رول، باطری و…
- چابکی سازمان و افزایش انعطاف پذیری
- بهبود تجربه مشتری و افزایش رضایت پذیرندگان
-