چرا کیف پولهای موبایلی هنوز از کدهای QR استفاده می کنند ؟

گروه تحقیق و ترجمه عصر بانک؛به نظر می رسد ویژگی جدید والمارت به نام Chase Pay برای خدمت کیف پول الکترونیکی اش، گامی بزرگ در صنعت پرداخت باشد این در حالی است که بسیاری از شرکتها همچنان به خدمات قدیمی و استفاده از کدهای QR اتکا می کنند.

در اینجا باید علت را جویا شد. چرا پس از سالها فعالیت پرداخت های بی تماس، هنوز هم به فناوری رجوع می کنیم که قدمت آن به دهه ٩٠ میلادی می رسد؟

کد های عکس العمل سریع یا بارکدهای دو بعدی در اصل در صنعت خودروسازی ژاپن و در سال ١٩٩٤ به وجود آمدند و در حقیقت راهی برای خوانش اطلاعات از طریق کامپیوترها بودند. البته به گونه ای که انسان قادر به انجامش نبود.به همین دلیل برای نمایش اطلاعات حساس راهی ایده ال بودند.

استارباکس ، پی تمو ،پی دیانت، که اکنون بخشی از پی پال است نیز از این کدها برای پرداخت های موبایل استفاده می کنند. نمونه های دیگر شامل برنامه موبایلی فروشگاه های زنجیره ای کلو و پرداخت های یکپارچه در سوئد است.

کدهای QR امروزه در بسیاری از کیف پولهای محبوب موبایلی استفاده می شوند و به راحتی با شبکه وای فای و امن داخل فروشگاهی فعال می شوند.

در هر حال کدهای QR موافقان و مخالفان خود را دارد که معتقدند بانک ها باید این مسئله را به دقت بررسی کنند زیرا باید تصمیمات مهمی درباره خدمات کیف پول موبایلی خود و شراکت با دیگران بگیرند.

موافقان

برای شرکت هایی مانند والمارت و چیسکه که هفته قبل توافقنامه خود در این زمینه را اعلام کردند استفاده از کدهای QR  مزایای بسیاری دارد.

مهمترین مزیت آن، گستردگی دامنه کاربرد و استفاده از این کدهاست.دیگر نیازی نیست شرکت ها درباره دستگاه مورد استفاده مشتری نگران باشند هر تلفن هوشمندی قابلیت نمایش این کدها را دارد و نیازی نیست نگران آنتن یا عناصر ایمن در تلفنها باشند چون نیازی به انها نیست.پایانه های فروش هم نیازی به یک نوع نرم افزار خاص ندارند و فقط باید نرم افزار تولید کننده کد را در اختیار داشته باشد.

استیو مات مدیر موسسه مشاوره BetterBuyDesign در آمریکا می گوید: از نقطه نظر سیاسی استفاده از این کدها هنوز هم عقلانی است. زیرا نیازی نیست منتظر برندهای مختلف کارت ماند تا ملزومات خود را اعلام کنند و  PayWave ویزا و  Masterpass مسترکارت نیز، این کدها را پشتیبانی می کنند.

او همچنین اشاره می کند کدهای QR مزیتی بر روشهای فعلی دارند. پرداخت های بی تماس حتی با وجود تراشه های استاندارد ، اطلاعات حساب را منتقل می کنند، به همین دلیل مجرمان سایبری می توانند به وسیله پایانه های فروش از کارتها سو استفاده کنند.

مات می افزاید:بنابراین اگر شما مشتری والمارت، پی تم،یا هر شرکت دیگری باشید بهتر است از کدهای QR استفاده کنید زیرا به کارگیری کارتهای EMV هم چندان رضایتبخش نبوده است و شماره کارت مرتبط با کیف پول باید فرایندهای احراز هویت و کلیرینگ  را انجام دهد. به عبارت دیگر این کدها از هر فرایند دیگری که در بازار است عملکرد بهتری دارند.

والمارت از این کدها در خدمت کیف پول خود استفاده می کند که در برنامه موبایلی آن گنجانده شده  و در ٤٦٠٠فروشگاه آن از ماه ژوین ارایه شده است.مشتریانی که ثبت نام می کنند ، پس از باز کردن برنامه موبایلی والمارت در موبایل خود با استفاده از یک رمز ( یا ای دی لمسی در ایفون) وارد برنامه می شوند.یک کد QR در پایانه فروش ظاهر می شود که مشتری آن را به وسیله تلفن  همراهش اسکن می کند. پس از فرایند اسکن کد، صندوق دار یک رسید الکترونیکی به مشتری ارسال می کند.

حدود نیمی از خرده فروشانی که در تحقیق شرکت کرده بودند اعلام کردند پس از یکبار استفاده از این روش قصد دارند از والمارت پی استفاده کنند.حدود ٩٠ درصد تراکنشها نیز مربوط به استفاده مکرر کاربران از والمارت پی است.

هنگامیکه با مشتریان درباره استفاده از والمارت پی سخن گفته می شود بسیاری از آنها می گویند این ابزار در وقتشان صرفه جویی می کند.

معایب

البته پرداخت های QR جنبه های منفی هم دارند.ممکن است استفاده از آنها خسته کننده باشد، علاوه بر آن عملکرد آنها وابسته به کارکرد راحت و سریع شبکه وای فای درون فروشگاهی دارد.

دیوید مومون مدیر ارشد و موسس شرکت یونیکورن سایبرمعتقد است دستگاه هایی که دزدیده می شوند خطری برای این کدها به حساب می آیند زیرا استفاده از آنها نیازمند احراز هویت فرد نیست. او می گوید:من درک می کنم کاربران تمایلی ندارند به نرم افزار یا فرایند خاصی تکیه کنند  اما احراز هویتی که براساس سخت افزار نباشد در اینجا لازم است.

به عنوان مثال درخواست از مشتری برای گرفتن یک عکس سلفی هنگام ثبت نام در برنامه  و سپس ظاهر شدن عکس او هنگام خرید در صفحه نمایش صندوق دار روش قابل قبولی است، در غیر اینصورت هرکسی ممکن است تلفن را سرقت کند و از آن برای خرید استفاده کند.

از سوی دیگر به دلیل وابستگی به شبکه های وای فای خطر حملاتDDOS ممکن است به صورت میانبری در انجام  تراکنش با کدهای QRعمل کند زیرا امکان دارد یک شبکه وای فای غیر مجاز برای دزدیدن اطلاعات مشتریان خلق شود.

در این حالت شبکه وای فای غیر مجاز حملاتی را به کمک واسطه انسانی انجام می دهد و کدی تقلبی را به جای کد اصلی نمایش می دهد در نتیجه پرداخت ها به حساب دیگری واریز می شود.بنابراین می توان ادعا کرد شبکه های وای فای به اندازه ای قدرتمند نیستند که بتوانند حجم بالای تراکنش ها را مدیریت کنند.

مومون در این باره می گوید: اگر درون فروشگاه دسترسی به شبکه ممکن نباشد چه اتفاقی می افتد؟ بدون دسترسی به شبکه وای فای و یا اینترنت ٣جی و ٤ جی امکان پرداخت وجود ندارد.

مشکل دیگر کدهای QR سادگی آنهاست، افرادی که به استفاده از آخرین مدل دستگاه ها عادت کرده اند کاربرد چنین فناوری هایی را عقلانی نمیدانند.

مومون می افزاید: طی یک سال و نیم گذشته با استارت اپ های زیادی اشنا شدم که همگی سعی داشتند بخش انجام تراکنش فرایند خرید را تسهیل کنند، اسکن کردن کالاها و ریختن انها در سبد ، سپس باز کردن برنامه موبایلی و اسکن بارکد به نظر اعصاب خرد کن می رسد .

فقدان تجانس و هماهنگی میان الگوریتم  کد های QR نیز احتمالا مشکل ساز شود، مات اشاره می کند که هم اکنون بیش از ١٢نوع مختلف  کد QR در روز اجرا می شود.

کدQR استارباکس یا پی دیانت ، والمارت و چیس پی هرکدام با دیگری تفاوت دارد ، اما آیا تمام کدهای QR بایکدیگر یکسان هستند؟ اگر شما یک خرده فروش باشید آیا سیستم شما به طور خودکار کدها را بررسی می کند؟ در این وضعیت مشکلات عملیاتی در مسیر پرداخت ایجاد خواهد شد.در هرحال انتخاب این کدها یا رد آنها وابسته به سهولت استفاده آنها از سوی مشتری است.

بزرگترین مزیت کدهای QR درک سریع مشتریان از ماهیت آنهاست،QR کد از اپل پی هم قابل درک تر است، در اپل پی باید فقط انگشت تان را روی دستگاه بگیرید ، این ساده است اما شیوه ای قابل درک نیست .